พระผู้มีภาคะ สยัมภู นามว่าสตรังสี ผู้ไม่พ่าย
แพ้อะไร ๆ ออกจากที่สงัดแล้ว ออกโคจรบิณฑบาต
เราถือผลไม้อยู่ ได้เห็นแล้วจึงเข้าไปหาพระนราสภ
เรามีจิตเลื่อมใส มีใจโสมนัส ได้ถวายผลตาล ใน
กัปที่ 94 แต่ภัทรกัปนี้ เราได้ถวายผลไม้ใดในกาล
นั้น ด้วยการถวายผลไม้นั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้
เป็นผลแห่งการถวายผลไม้. เราเผากิเลสทั้งหลายแล้ว
ฯ ล ฯ คำสอนของพระพุทธเจ้าเรากระทำสำเร็จแล้ว
ดังนี้.
ก็พระเถระบรรลุพระอรหัตแล้ว นับถือคำที่เทวดากล่าวแล้ว ได้
กล่าวคาถานั้นแหละ โดยเปล่งเป็นอุทาน. คาถานั้นแหละ ได้เป็นการพยากรณ์
พระอรหัตผลของพระเถระนั้น ฉะนี้แล.
จบอรรถกถาสิงคาลปิตาเถรคาถา

9. กุฬเถรคาถา
ว่าด้วยคาถาของพระกุฬเถระ

[156] ได้ยินว่า พระกุฬเถระได้ภาษิตคาถานี้ไว้ อย่างนี้ว่า
พวกคนไขน้ำก็ไขน้ำไป ช่างศรก็ดัดลูกศร
พวกช่างถากก็ถากไม้ พวกบัณฑิตผู้มีวัตรอันงาม
ก็ฝึกฝนตน.